21. YY’da Asıl Mesele – Camilerin Kullanım Amaçları

Camilerimiz de zaten sosyal fonksiyonlarını yitirmiş durumda… Camilerimiz, Peygamber Efendimiz (S.A.V.) ‘in zamanındaki gibi çalışmıyor. Ezandan biraz önce kapılar açılıyor. Ezan okunuyor, namaz kılınıyor. Cemaat çıkınca kapılar kapanıyor.

Cami Peygamber Efendimiz (S.A.V.)’in zamanında böyle değildi. Caminin böyle olmaması lazım!

Ben ibadeti nerede olsa yaparım. Yanımda ıslanmayan; su, rutubet geçirmeyen naylonlu bir seccadem olduktan sonra taşın üstünde de, asfaltta da, çimende de, toprakta da kılarım. Cami başka hizmet görecekti. Bir muhabbet merkezi olacaktı.

Olmuyor.

Neden olmuyor?

Camiyi kullanmasını bilmiyoruz.

Bursa camileri bizim bu camiler gibi değildir.

Yeşil Camii, Orhan Gazi Camii?

Şaşarsınız: İçinde havuz vardır. İki tarafında odalar vardır. Odalarında ocaklar, raflar vardır. Bir tarafında da merdivenle çıkılan, namaz kılınan, mihraplı mimberli yeri vardır.

O mihraplı mimberli tarafın dışında ocaklı, raflı odalar ne demek? Onu kimse anlamıyor. Cami Peygamber Efendimiz (S.A.V.) zamanındaki hakiki vazifelerini gördüğü için öyle… Yani camide toplanılıyor, oturuluyor, ısınılıyor, yemek yeniliyor, sohbet ediliyor, ilim irfan takip ediliyor.

Köylerimizde bile cami böyle değildi. Köylerimizin camilerinin bir yerleri vardı, oralarda bir şeyler okunurdu; Muhammediyye, Ahmediyye okunurdu. Kış geceleri boş geçmezdi. Camilerin odaları köyün toplantı yeriydi, dernek salonuydu. Şimdi bunlar unutulmuş. Yirminci yüzyıla eskiyi bile taşıyamamışız; eskiyi bile koruyup uygulayamamışız.